Ronald Fangen (1895-1946) var frå debuten i 1915 og til han omkom i ei flyulykke i 1946 ein av dei mest synlege deltakarane i offentleg debatt og ein uhyre produktiv forfattar. I ettertida er han gjerne blitt plassert under overskrifta «kulturkonservativ» eller «Oxford-forfattar», og altfor få les han. I Jan Inge Sørbøs bok framstår Fangen som ein forfattar i nærkamp med destruksjonskreftene i si tid, frå det djupt personlege til det politiske. Dette utgangspunktet set han i kontakt med dei sentrale litterære og intellektuelle straumdraga tidleg i vårt århundre. Det er ikkje norsk konservatisme som er Fangens kontekst, men namn som Nietzsche, Mann, Weber og Dostojevskij, namn som framleis spelar ei viktig rolle.